درمان ADT برای سرطان پروستات، خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهد

در مردانی که به سرطان پروستات مبتلا هستند و به منظور بلوک کردن تولید یا عملکرد هورمونهای مردانه که سبب رشد سلولهای سرطانی می شوند درمان ADT (androgen deprivation therapy)را دریافت می کنند خطر ابتلا به دیابت افزایش می یابد.

نتایج این تحقیقات بروی دومین نوع سرطان شایع میان مردان در نودوسومین کنفرانس سالانه ی جامعه غدد آمریکا ارایه شد.

دکتر Arkoncel می گوید: بیمارانی که تحت درمان بروش ADT هستند باید در مورد ابتلا به دیابت غربالگری و مشاوره شوند. روش درمانی ADT درمان متعارفی است که در صورت گسترش سرطان به خارج از پروستات استفاده می شود. در این حالت دو روش درمانی وجود دارد اول اینکه به روش جراحی هر دو بیضه خارج شود(bilateral orchiectomy) و یا به روش درمان دارویی با استفاده از آگونیست های هورمونهای آزاد کننده ی گنادوتروپین ها (GnRH آگونسیت ها) از تولید تستوسترون در بیضه ها جلوگیری گردد.

گروه تحقیقاتی دکتر Arkoncel کار خود را بروی 38 مرد مبتلا به سرطان پروستات که تحت درمان به روش ADT بودند و 36 مرد که سرطان پروستات در آنها در مرحله ی خفیف تری قرار داشت و درمان هورمونی دریافت نمی کردند انجام دادند.مردانی که تحت درمان ADT بودند به دوگروه تقسیم شدند یک گروه حداقل 6 ماه قبل از درمان، تحت جراحی  (bilateral orchiectomy) قرار گرفتند و گروه دوم حداقل 6 ماه قبل تحت درمان تزریق آنتاگونیست های GnRH بودند. هر دو گروه در بیمارستان فیلیپن از سال 2004 تا 2010 تحت درمان بودند. اگر چه میانگین سنی این دو گروه در ابتدای تحقیقات مشابه نبود اما از نظر سایر فاکتورهای خطر ابتلا به دیابت یکسان بودند. با بررسی پرونده های پزشکی بیماران ، محققین توانستند بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و سندرم متابولیک را شناسایی کنند. در سندرم متابولیک مجموعه ای از فاکتورهای خطر متابولیکی سبب افزایش خطر ابتلا به دیابت ، بیماری قلبی و سکته می شود. معیارهای تشخیص تاثیر درمان ADT بر افزایش خطر ابتلا به دیابت عبارت بودند از: اندازه ی دور کمر به علاوه ی وجود دو معیار دیگر از بین معیارهای زیر: کاهش کلسترول HDL (کلسترول خوب) ، افزایش تری گلیسریدها (چربی خون)، بالا رفتن فشار خون و قند خون.

نتایج نشان داد که خطر ابتلا افراد گروه ADT به دیابت، دو برابر بیش از گروه دیگر(که ADT  دریافت نمی کردند) است. مطابق داده های بدست آمده شیوع دیابت  در گروه ADT 42درصد و در گروه  دیگر 19درصد است به علاوه در گروه ADT شیوع سندرم متابولیک 37درصد است در حالیکه در گروه ADT-non  28درصد می باشد.

به گفته ی دکتر Arkoncel : افزایش خطر ابتلا به دیابت با درمان ADT در جمعیت فیلیپینی ها قبلاً بررسی نشده بود و هم اکنون مشخص گردید که درمان ADT با افزایش ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط می باشد. البته او تاکید می کند که ما نمی توانیم ثابت کنیم که درمان ADT سبب افزایش شیوع دیابت در بین مردانی می شود که تحت درمان هورمونی هستند و در تحقیقات بعدی نیاز به تجزیه و تحلیل مقطعی (Cross sectional)  وجود دارد.

منبع : www. Sciencedaily. com